Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Quid ergo? Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Quid tibi, Torquate, quid huic Triario litterae, quid historiae cognitioque rerum, quid poetarum evolutio, quid tanta tot versuum memoria voluptatis affert? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Praeclare hoc quidem. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
- Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare?
- Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?
- Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est.
- Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed ad illum redeo. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Sed quamvis comis in amicis tuendis fuerit, tamen, si haec vera sunt-nihil enim affirmo-, non satis acutus fuit. Quare attende, quaeso. Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;